Gott að breskur almenningur hefur forgangsatriðin á hreinu

Guð forði þeim frá því að mótmæla einhverju mikilvægu eins og stríði eða hörmungum.

Nei, það er deginum ljósara að veiði (og rannsóknir) á einhverjum sterkasta hvalastofni (og með sterkari stofnum villtra dýra af þessari stærð) í heiminum hefur forgang yfir smáatriði eins og mannlegar hörmungar.

Breskur almenningur mótmælir hvalveiðum Íslendinga

Mikilvægara en lækkun tekjuskatts

Aðgerð sem þessi hefur mun meira að segja fyrir almenning landsins heldur en lækkun tekjuskatts, því hlutfallslega fer stærstur hluti tekna þeirra í grunn framfærslu, og þar spila matvæli auðvitað stóran þátt.

Það er óþarfi að eyða mörgum orðum í það hvað skattlagning á algjöra nauðsynjavöru eins og matvæli er slæm fyrir þá sem minnst mega sín, eða hvað lengi er búið að lofa því að afnema "matarskattinn", það er hinsvegar augljóslega mjög brýnt.

Einnig vil ég benda á að ég veit ekki betur en að þessi lækkun hafi verið eitt af kosningaloforðum Sjálfstæðisflokksins, sem og Samfylkingar, og þætti mér afar glatað ef þingmenn stjórnar geta ekki séð sóma sinn í því að standa við gefin loforð og stutt þessa tillögu -- þó hún komi frá stjórnarandstöðunni. Góðar hugmyndir og tillögur geta komið beggja vegna frá, og sem óflokksbundnum leikmanni þykir mér leitt að sjá hversu oft þessar stríðandi fylkingar geta ekki viðurkennt góðar hugmyndir hinum aðilanum frá, og unnið saman að betri kjörum fyrir þjóðina. 

Ungir jafnaðarmenn fagna tillögu Samfylkingarinnar um lækkun matvælaverðs

Hvað ákvarðar hámarkshraða?

Á umræddu svæði er hámarkshraði 60km/h, en ef svona ótrúlega margir ökumenn nást fyrir of hraðan akstur, að meðaltali 25km/h yfir hámarkshraða, það segir mér að mögulega sé hámarkshraði þarna ekki í samræmi við aðstæður?

Það er nú ekki svo langt síðan t.d. hámarkshraði á miklubraut fór hvergi yfir 70km/h, en er nú (eðlilega) 80km/h á stórum kafla, eða frá grensásvegi og austur eftir.

Lög eiga að vera rammi utan um eðlilega hegðun samfélagsins, sem refsa óeðlilegri, skaðlegri hegðun, ekki tól til að sekta eða refsa venjulegu fólki.

420 ökumenn keyrðu of hratt um Hringbraut í Reykjavík

Tveir draumar

Ef ég sef í stuttan tíma man ég ávallt það sem mig dreymir -- með mismiklum smáatriðum. En man þó alltaf eitthvað.

Í gær var ég afskaplega þreyttur þegar ég fór heim í hádeginu, og sofnaði á sófanum, og dreymdi þá afskaplega áhugaverðan draum. Ég vakna upp (í draumnum), og tek eftir því hvað það er eitthvað hráslagalegt og kalt inni hjá mér. Ég ákveð að athuga hvort útidyrahurðin sé nokkuð opin -- sem hún er, og einhver óprúttinn einstaklingur stendur í dyrunum, og gægjist inn. Ég öskra á viðkomandi í klassískri morgunúrillsku  "HVAÐ ERTU AÐ GERA? DRULLASTU ÚT!". Kauði hinsvegar lætur þetta ekkert á sig fá, horfir ekki í augun á mér, og stígur inn fyrir. Nú er mér nóg boðið, hrindi þessu aðskotadýri útúr húsinu mínu, sný mér svo við og næ í hamarinn minn, geng út og sé gutta standa þar ásamt 2 öðrum. Iss, bara þrír hugsa ég, og segi þeim að drulla sér burt ella ég og Hamar munum ganga frá þeim. Mennirnir þrír fara, en virðast ekki sérlega óttaslegnir. Ég er pirraður.

Ég kem inn, og sé afhverju þessi maður horfði framhjá mér þegar ég skipaði honum að fara. Húsið mitt var sumsé að hrynja. Þakið hálf hrunið, og aftakaveðrið úti var að feykja vatni og drasli um allt. Ég hleyp út -- sé þá að ég er ekki í neinum buxum, og fatta skyndilega að tölvurnar mínar eru þarna inni -- í hrynjandi húsinu -- og ég verð að bjarga þessu. Ég hringi í pabba, og bróðir minn svarar í símann, og virðist eitthvað óuppveðraður yfir þessu öllu saman, fellst loksins með semingi á að koma og hjálpa mér;

Bróðir: "Jæja, ok, ég get svo sem alveg komið"
Ég: "JÁ KOMDU NÚNA HÚSIÐ MITT ER AÐ FOKKING HRYNJA!"
Bróðir: "jájá, rólegur"
Ég: "RÓLEGUR?! DRULLASTU HINGAÐ!!!" -- og skelli á.

Bróðir minn mætir á svæðið, og við förum inn og náum í tölvurnar mínar (vinnugögn, osfrv), og ég reikna með því að ég hafi farið í buxur, því ég varð ekki var við að vera buxnalaus í afgangi draumsins. Við röltum svo eitthvað upp með götunni, í örvæntingu -- og á þessum tímapunkti hefði ég kannski átt að gera mér grein fyrir því að þetta væri draumur -- því að A) húsið mitt var talsvert frábrugðið því sem það er í raunveruleikanum B) gatan sem ég var á var allt allt öðruvísi en litla gatan mín C) engum datt í hug að hringja á slökkviliðið.

Mér líður eitthvað skringilega að vera frá húsinu mínu í þessu ástandi, og rölti aftur að því, og mér til mikillar furðu og reiði sé ég eitthvað helvítis pakk vera inní húsinu mínu, og ósvífnin er slík að fólk er labbandi inn í það gegnum einn útvegginn sem er hálf hruninn. Ég fer inn í húsið, sem er mjög óstöðugt allt saman, og gólfið virðist vera að gefa sig líka, fyrst til að reyna að segja þessu fólki að hypja sig út svo það drepist ekki. Þegar ég sé hinsvegar að þetta lið er upptekið við að gramsa í dótinu mínu og stela, þá missi ég alla stjórn á mér, og fer að henda því út með hörku -- gríp t.d. einhverja krakka sem voru að stela sígarettum og áfengi, hendi einni konu út á hárinu, svo hún skellur með höfuðið í jörðina, og miðað við hljóðið hélt ég að hún væri dauð. En svo stynur hún upp "Hefðir alveg getað beðið mig bara að fara--ahh" .. var greinilega ekki alveg dauð. Á meðan er eitthvað af fólki að fara út friðsamlega, og bróðir minn stendur við gatið í veggnum, að aðstoða það út.

Ég sný mér aftur inn í húsið, og sé að þrátt fyrir allar tilraunir mínar til að henda þessu pakki út, á ég langt í land, og hefur eitthvað fólk tekið sig til við að flokka dótið mitt -- til að selja það, no less! Nú gjörsamlega brjálast ég, kasta stól í vegg fyrir ofan eina "sölukonuna", verð fyrir dálitlum vonbrigðum með kraftleysi kastsins míns, og öskra á þau að drulla sér út. Ég er hrifinn af orðinu drulla. Nú er kominn tími á fantabrögð hugsa ég, og byrja einfaldlega að lúberja allt fólk sem ég kem höndum á, lemja fyrst, henda út svo. Þess má geta að á meðan þessu stendur er gólfið allt hið óstöðugusta, og ég tek eftir því hvað öll mín högg eru máttlaus -- samt virðist þetta skipta engu máli, fólk fellur eins og keilur.

Nú breytist sagan skyndilega, fram á sviðið stekkur ljóshærð stúlka sem kallar á mig að nú sé drottnun minni lokið, því hún sé "nefnilega líka massi". Ég hlæ að henni, og þegar hún reynir eitthvað að fella mig, dusta ég hana af mér eins og flugu -- í hvert skipti sem ég geri það brosir hún bara og hlær jafnvel, og talar eitthvað við mig eins og hún sé að gefa mér undir fótinn. Þetta er mjög afbrigðilegt. Á endanum dettur hún niður á magann, og segir í uppgjafartón, með bros á vör, "ég er þó allavega með stinnari rass en þú" -- á þeim tímapunkti horfi ég á rassinn á henni og hugsa að hún hefði átt að vera í þrengri buxum. Hún spennir á sér rassinn, og ég get ekki annað en hlegið, "hva viltu að ég grípi í hann eða?" -- svo skyndilega heyri ég eitthvað aðskotahljóð.

Ég rís upp á sófanum mínum, lít strax að brotna útveggnum, og hugsa "Hmm.. veggurinn er heill.. nei mig var bara að dreyma.. hvaða pirrandi hljóð er þetta? Ahhh síminn".

Ég held ég hafi gleymt litlu síðan í gær, en þetta verður að teljast einn skringilegri draumur sem mig hefur dreymt.

 

-- Ég ætlaði að hafa þetta um tvö drauma, en mig dreymdi annan mjög skringilegan í morgun, en ég verð að geyma hann aðeins, er eiginlega orðinn ritmóður. 

Breytingar?

Jæja, ekki það að ég reikni með því að einhver lesi þennan alltof sjaldan uppfærða blogg lengur, en ég er kominn með smá uppsafnaðan skammt.

Í fyrsta lagi, þá er ég að fara til Vínar 7. september næstkomandi, í viðtal vegna starfs og náms hjá Wirtschaftsuniversitat Wien. Ef til þess kemur að ég fari út myndi ég loksins drífa mig í BS-inn, og fara að vinna hjá Informatiks deildinni þeirra við útfærslu á iCamp e-Learning umgjörðinni. Að mörgu leiti yrði þetta mjög skemmtileg reynsla, ég fór þarna út á fund í desember sl. og kynntist skemmtilegu fólki (sem ég myndi vinna með) og heillaðist talsvert af borginni. Einnig er margt sem heldur mér hér heima, og gefur mér vægan hnút í magann yfir þessum möguleika.

Eitt atriðið er auðvitað COVCELL verkefnið sem fyrirtækið mitt ODG starfar við þessa dagana, um lýkur ekki fyrr en haustið 2007. En nú á næstu önn á að byrja að keyra Moodle kennslu umhverfið uppí Háskóla Íslands m.a., og notast á við einhverjar breytingar á kerfinu sem ég hef unnið að (eftir bestu getu) sl. mánuði, þrátt fyrir alltof mikið annríki, og misvel heppnaðar tilraunir til að eiga líf.

Annað atriði er litla tónlistarfyrirtækið sem ég er að reyna að setja á laggirnar ásamt honum Varða félaga mínum, Andrými. Í haust reiknum við með að gefa út a.m.k. tvær plötur, og teljum líklegt að við náum þeirri þriðju einnig -- meira um þau mál síðar.

Einnig liggja að baki nokkrar persónulegar ástæður, sem ég veit ekki hvort sé ráðlegt að fara djúpt útí að svo stöddu, en það er a.m.k. ein manneskja sem mér þætti afskaplega leiðinlegt að vera frá í lengri tíma. 

Hinsvegar er spurning hvort ég, sem hef yfirleitt látið "gut-instinctið" mitt ráða ferðinni, með ágætis árangri nb., ætti að fara að nota lógíkina meira og grípa þetta tækifæri fyrst það gefst -- ég hef nú alltaf átt ágætis samband við rökstöðvar heilans míns, og jafnvel skilgreint mig sem "creature of logic", þó svo ég vilji forðast að vera þræll hennar.

Kannski að ég fái ekki starfið þarna úti eftir allt saman, og þetta verði þá bara áhugaverð æfing í sjálfsskoðun, sem er heppilega laus við alvöru ákvörðunartöku? Eða óheppilega, hver veit? Ætli það sé ekki mannlegt að hugsa með sér stundum að lífið væri einfaldara ef maður fengi ekki erfiða valkosti öðru hverju -- en þá er spurning hvort maður sé á annað borð við stjórnvölinn í eigin lífi held ég. 

Að öðrum, léttvægari málum, þá benti hann Árni mér á gott íslenskt metal band sem heitir Shima, og skv. vefsíðu þeirra var stofnaði snemma árið 2005. Mæli með þeim.

Einnig hef ég verið að gjörsamlega missa mig yfir Clap your hands say yeah! undanfarnar vikur, en diskurinn þeirra (sem er btw skínandi dæmi um hvernig internetið er að breyta indie tónlistarútgáfu hvað varðar kynningu og dreifingu) sem kom út sl. haust er bara æðislegur, kemur mér pottþétt í gott skap við hverja hlustun.

 

Jæja -- búinn að tappa af -- en ekki í merkingunni sem andhetjan hann gillz reyndi að gera vinsæla.

 

Harðar geirvörtur! 

Man einhver annar eftir því þegar MTV var cool?

Kannski það sé bara maður sjálfur sem hefur breyst, en ekki MTV, en ég man þegar MTV var uppspretta Beavis and Butthead og það var eitthvað smá edge í þessu. Hvað er þetta núna? Mér finnst þetta vera bara orðið gjörsamlega úrkynjað ógeð.

Það sem kannski hræðir mig mest er að af þeim sem eru tilnefnd til verðlauna hef ég gaman af 2, eða svona stundum a.m.k.

Kannski er ég bara bitur indie emo gaylord? Ég veit ekki.. Ég veit hinsvegar að leið mín og MTV hafi ekki verið sú sama í langan tíma, og sama má segja um útvarpsstöðvar, Gillzenegger kominn með þátt á X-inu?! Ég myndi kalla þann mann antikrist, vandinn er að alvöru antikristur gæti móðgast yfir því að vera borinn saman við svona skítseyði.

Jæja, rant out.

Red Hot Chili Peppers og Shakira tilnefnd til sjö MTV verðlauna

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Macs rule!
• George Bush er bytta?

Milton fucking Keynes

Jæja, tími kominn á smá update held ég.

Í augnablikinu er ég staddur í bretlandi, í einhverjum versta breska bæ sem ég hef farið til. Kannski liggur vandinn í því að þetta er einhver minnst breski breski bær sem ég hef séð, en Milton Keynes var víst byggður skv. "ameríska mátanum", og er að mínu mati risastór misheppnuð tilraun. Það er endalaust pláss hérna, mjög langt á milli allra staða, og 2-3 akreina hringtorg á gatnamótum allra "blokka". Blokkirnar eru líka risastórar, og flestar þeirra eru ekki með neinum göngustígum eða slíku, og því það er ekkert hérna nema tré og hringtorg, er ómögulegt að rata.

Þetta er samt aðeins toppur ísjakans, til að nefna nokkur fleiri atriði vil ég byrja með að nefna að hótel hér eru rándýr, 4 nætur á Express by Holiday Inn (lesist: ekki fancy hótel) eru að kosta 50 þúsund krónur, það er já ómögulegt að fara neitt gangandi svo maður neyðist til að taka leigubíla útum allt, þrátt fyrir rándýr hótel (og ekkert að sjá hér) var allt fullbókað svo ég er ekki á sama hóteli og samstarfsmenn mínir, leigubílar eru lengi á leiðinni og jafnvel með attitude við mann, pizza staðurinn sem segist vera opinn til miðnættis og senda frítt svarar ekki í síma eftir 11:30, svo ég veit ekki hvort sendingin er frí, einnig virðast hraðbankar vera fáir og langt á milli þeirra hér (næstum nauðsynlegt að taka leigubíl til að finna slíkan). Til að toppa þetta allt saman þá virðist vera að eftir að bærinn var byggður hafi menn fattað að það var enginn miðbær. Ekkert mál, reddum því, byggjum bara risastóra verslunarmiðstöð, ca 300 verslanir, 16000 bílastæði.

Eins og ég sagði, bær byggður eftir ameríska mátanum. Dálítið mikið ömurlegt.

Nú spyrja kannski einhverjir hvað ég er að gera, hangandi á þessum rándýra, óáhugaverða, generally frekar crappy stað? Ég er á ráðstefnu hér; þriðju MoodleMoot ráðstefnu bretlands, sem er að verða eiginlega alþjóðlega Moodle ráðstefnan í heiminum, en fyrir þá sem þekkja ekki Moodle er það frjálst kennslukerfi (free software virtual learning environment), sem fyrirtækið mitt ODG er að vinna talsvert í, og COVCELL verkefnið snýst um vissar breytingar á því.

Hér hefur allt gengið ágætlega vel, og bráðum förum við að setja á netið demo af því sem við höfum verið að gera, fáum feedback á kóðanum okkar frá Moodle HQ (fyrirtæki Martin Dougiamas, þess sem skrifaði Moodle upprunalega, og er mjög viðkunnalegur maður), og í kjölfarið releasum þessu á moodle.org osfrv.

Ég sný heim annað kvöld, en í dag er síðasti dagur ráðstefnunnar og er mig farið að dauðlanga heim, en fyrir utan almenn óþægindi sem fylgja svona ferðalögum og þvælingi sakna ég þess líka að geta farið í ræktina eða borðað heilsusamlegar en ég geri hér. 

Whale safari?

Þetta getur ekki talist annað en frekar skondin tilviljun -- ég get ekki vorkennt þessum ferðamönnum mikið amk. Frekar myndi ég vorkenna hvölunum sem voru drepnir, en svona er lífið.

Við mannfólkið erum rándýr (eða amk flest okkar) og við borðum önnur dýr, það er beinlínis okkur hollast.

Satt best að segja kemur það manni á óvart að ekki sé verið að bjóða uppá hvala safari ferðir? Væru veiðimenn heimsins ekki game í svoleiðis -- ég held það gæti verið stuð að finna hval og skutla hann -- north atlantic big game hunting?

Sem minnir mig á það, hvar er allt góða hvalkjötið? Síðasta sumar var allt vaðandi í fersku, góðu hvalkjöti, ég át það jafnvel hrátt (að vísu marínerað), gómsætt og hollt, pottþétt stútfullt af Omega-3 ;-)

Ferðamenn í hvalaskoðunarferð vitni að hvalveiðum

Næsta kynslóð vefumhverfa?

Eins og glöggir menn vita þá er mbl.is (og blog.is) vefur smíðaður í umhverfi sem heitir Mason. Mason er í raun öflugt templating kerfi með caching, þar sem Perl er notað til að prósessa templatin.

Mason byggir allt upp á svokölluðum Mason componentum, sem eru í raun blanda af HTML og perl, ekki ósvipað PHP og öðrum "embedded" málum að sumu leiti, nema Mason býður uppá mun meiri strúktur, componentnum er skipt í blokkir sem eru keyrðar á mismunandi tímum, þ.m.t. er möguleiki á method blokkum, sem leyfir manni að búa til methodur sem aðrir Mason módúlar geta einnig kallað á.

Eins og í flestum svona umhverfum erfir keyrslu umhverfið einhverja hluti sem leyfa manni að vinna með umhverfi sitt, svo sem $m mason hlutinn, $r request hlutinn. Mason hluturinn inniheldur ýmis föll til að bæði kalla í aðra Mason módúla, stjórna cache-i ofl.

Mason keyrandi undir Apache með mod_perl er ansi hraðvirkt, og caching kerfið er skemmtilegt -- eftir 1 ár og 9 mánuði ca. af því að vinna með þetta kerfi finnst mér það mun þægilegra en t.d. PHP, fyrir utan skiptingu hvers módúls í blokkir, má segja að aðal ástæðan fyrir því að Mason verður þægilegra sé að það notar autohandlera. Autohandler er í raun mason component sem maður setur í möppu og er keyrður á undan öllum componentunum í möppunni. Þar getur maður auðveldlega t.d. wrappað öllu outputti inní eitthvað umlykjandi template, passað uppá HTTP authorization, osfrv -- allt í einni skrá, án þess að koma nálægt hinum skránnum. Componentarnir sem autohandlerinn keyrir svo geta síðan átt frekar frumstæð samskipti við autohandlerinn gegnum attributes sem er ein tegund af blokkum í Mason componentum, svo autohandlerinn getur vitað hitt og þetta um componentinn sem hann er að umlykja, og hægt er að taka gáfulegri ákvarðanir.

Mason er ekki fullkomið en það er frekar þægilegt, og var svolítill eye-opener fyrir mig, þar sem ég hafði í nokkur ár, fyrir kynni mín af Mason, einungis forritað fyrir vefinn með PHP, og svo plain CGI.

Eftir að hafa fiktað með Mason er ég með ágætlega opinn huga og hef í hyggju að kynna mér nokkur önnur vefumhverfi, en þar ber helst að nefna Ruby on Rails, Django, og TurboGears. Þessi síðari tvö eru fyrir python, en það er mál sem mér finnst ansi skemmtilegt, en kannski aðallega vegna þess að python túlkurinn hegðar sér eins og gagnvirk forritunarskel ef ræstur upp án parametra, og því mjög auðvelt og skemmtilegt að kanna málið og fikta.

Það væri áhugavert að heyra reynslusögur fólks af einhverjum af þessum vefumhverfum sem eru að ryðja sér rúms núna, og kannski smá lýsingar umfram "Rails er frábært", eða þann kalíber sem maður sér þetta yfirleitt á, kannski hægt að miða við þessa half-assed lýsingu mína á Mason?

Veljið mistökin vandlega

Já, kominn hátt í mánuður síðan ég bloggaði síðast. Ég kann satt að segja varla skýringu á þessu, ég er líklega bara svona mikill andskotans ræfill.

Svo sem ýmislegt á daga mína drifið undanfarnar vikur, þar ber kannski helst að nefna að ég og vinur minn og samstarfsmaður Henrý skráðum okkur í ræktina loksins, eftir miklar pælingar varðandi svoleiðis undanfarna mánuði, en kannski mætti segja að við höfum báðir verið í slitróttu heilsuátaki sl. ár eða svo.

Þetta er náttúrulega fínt, verst að ég kann ekkert að lyfta í rauninni, en þetta kemur með leiðsögn og þjálfun eins og allt annað. Eftir meiðsli síðasta sumar vil ég fara varlega og frekar ná hægar árangri en að meiðast aftur og vera úr leik svo vikum skiptir.

Til annara tíðinda ber kannski að nefna að ég átti afmæli á miðvikudaginn í síðustu viku, 23 ára gamall. Með öðrum orðum, kominn með annan fótinn í gröfina. Ég man að fyrir ári síðan, þegar ég varð 22 ára, þá var ég staddur á Akureyri, á bíladögum 2005, sötraði kaffi eða pepsi max og bloggaði af kaffihúsinu Karólínu um hvað 21. aldursár mitt hefði verið lærdómsríkt og blah blah. Núna sit ég við skrifborðið mitt í Morgunblaðshúsinu, við Kringluna, einn af síðustu dögunum sem ég mun verja í þessu húsi reikna ég með, en við flytjum uppí Hádegismóa (við Rauðavatn, þar sem prentsmiðjan er) í næstu viku.

Ég held ég tali lítið um hvað 22. árið hafi verið lærdómsríkt, þó svo það vissulega hafi verið það, ég er líklega kaldhæðnari, raunsærri og mögulega leiðinlegri en áður. Hinsvegar var 22. aldursárið frekar blautt, og stórum hluta eytt á ýmsum börum borgarinnar, líklega sérstaklega kaffibarnum. Mikill bjór hefur runnið í maga síðan ég varð 22 ára, og held ég að nú sé kominn tími til að minnka það svolítið, en áfengi hefur náttúrulega slæm áhrif á framleiðslu testósteróns og þar af leiðandi árangurs í ræktinni, sem og vitleysan og mistökin sem maður verður uppvís að fullur -- síðustu helgi tókst mér t.d. að láta lemja mig, og að sögn viðstaddra var það algjörlega uppá mitt einsdæmi að svona fór. Það getur verið alveg æðislegt að vera fullur og vitlaus.

Síðustu viku eyddi ég í "fríi", en það fólst aðallega í því að sofa, klára að horfa á x-files þriðja season, og vinna í COVCELL verkefninu fyrir ODG, svo um helgina fór ég í fínt innflutnings partý hjá Kötlu og Sigga, þar sem þemað var að allir áttu að mæta sem rokkstjörnur, en einnig var þó leyfilegt að mæta sem pönk eða popp stjarna.

Eftir þrjá bjóra heima á föstudagskvöldið, og miklar pælingar um það hvað ég ætti að vera -- þó var pönkari ofarlega á lista, þar sem enn vottaði sæmilega fyrir glóðarauga sem ég fékk helgina á undan -- þá datt mér skyndilega í hug að ódýr leið út fyrir mig væri að fara sem Josh Homme, þar sem hann er einn af fáum rokkstjörnum sem er ekki skinn og bein að mínu mati, og þar sem ég er nú sæmilega vel byggður, þá fer mér illa að þykjast vera heróín-skel af manni.

Ég arkaði útí búð til að kaupa rauðan hárlit, þar sem kappinn er svo óheppinn að hafa fæðst rauðhærður, en ekkert var til nema dökkrautt, tók ég þá svona vægt fulla ákvörðun um að kaupa bara dökkrauða litinn og sjá hvað myndi gerast. Hið ótrúlega gerðist, og hárið á mér er svona kastaníu rauðbrúnt í dag. Við að sjá afraksturinn afréð ég að mæta bara í rifnum hlírabol og þröngum svörtum buxum, og pulla bara johnny rotten á þetta.